Trzustka jest niezmiernie ważnym gruczołem, spełniającym szereg funkcji w naszych organizmach, jak również w organizmach naszych zwierząt. Jest to narząd dość drobny, zlokalizowany tuż przy dwunastnicy – czyli pierwszym odcinku jelita cienkiego. 
Trzustka dzieli się na:

  • część wydzielającą hormony (np. dobrze nam znaną insulinę)
  • część wydzielającą enzymy trawienne np. lipazę niezbędną przy trawieniu tłuszczu.

Ostre zapalenie trzustki jest chorobą bardzo często występującą u psów i kotów. Ze względu na fakt, iż u jej podłoże leży wiele różnych czynników. Zachorowania dotyczyć mogą zwierząt w każdym wieku. 

Do najczęstszych przyczyn OZT zaliczyć trzeba:

  • dietę wysokotłuszczową (a nawet jednorazowe spożycie dużej ilości tłuszczu np. masła lub oleju spożywczego)
  • zatrucia toksynami 
  • stosowanie leków (np. sterydów, NLPZ, niektórych antybiotyków)
  • urazy mechaniczne brzucha
  • inne choroby układu pokarmowego (np. rozszerzenie żołądka, ciało obce w przewodzie pokarmowym, choroby dróg żółciowych, choroby zapalne jelit)

Opiekunowie pacjentów z zapaleniem trzustki często zgłaszają w czasie wywiadu, że ich pupil nie ma apetytu, wymiotuje, ma biegunkę, tzw. “podkasany brzuch”, zdarza się, że jest wycofany lub niechętny do ruchu. Objawy te rozwijają się zazwyczaj nagle. Podczas badania lekarskiego pacjent może wykazywać bolesność okolic brzucha.

Do potwierdzenia diagnozy konieczne jest wykonanie badań krwi, w tym oznaczenia  poziomu specyficznej lipazy trzustkowej. 

Leczenie ostrego zapalenia trzustki trwa zazwyczaj około 5-7 dni. Nasi pacjenci codziennie przez ten czas na kilka godzin przyjmowani są do szpitala, gdzie przechodzą badanie, podawana im jest kroplówka dożylna oraz leki. Oprócz płynoterapii ważne jest poprawne zabezpieczenie przeciwbólowe. Zapalenie trzustki jest schorzeniem niezwykle bolesnym dlatego konieczne jest wdrożenie leków z grupy opioidów oraz leków rozkurczowych podawanych co kilka godzin. 

Aby nie dopuścić do odwodnienia pacjenta i przywrócić apetyt pacjenci otrzymują leki przeciwwymiotne, a w razie występowania biegunki – także substancje przeciwbiegunkowe. Niekiedy konieczne jest też wprowadzenie antybiotyku. 

Ważną częścią leczenia jest także dieta o niskiej zawartości tłuszczu i włókna pokarmowego oraz (jeśli to konieczne) preparaty z enzymami dodawane do posiłków.  

Po zakończeniu kilkudniowej terapii lekarz zaleca ponowne wykonanie badań krwi – jeśli poziom specyficznej lipazy z podwyższonego spadł do normy można uznać leczenia za zakończone sukcesem.